Ferdi Labordus:
"Ik heb twee gedichten geschreven in mijn Baardwijks dialect.
Even wat uitleg. Waalwijk staat bekend om zijn schoenindustrie. In de Grotestraat is meer dan honderd jaar geleden een huis gebouwd door een leerlooier. Hij heeft zijn beroep uitgedrukt in een stierenkop aan de gevel en in de deurklopper. Het is een markant pand. Maar het is niet meer in particuliere handen. Er wordt geen onderhoud meer aan gepleegd. Het kwijnt weg, totdat het afgebroken kan worden.
Ik ben 65 en weet niet beter dan dat die kop daar altijd aan de gevel gehangen heeft. Als ik als kind met mijn (inmiddels) overleden ouders van Baardwijk (Waalwijk-Oost) naar Waalwijk liep dan zag ik die kop. Het heeft voor mij dus een sentimentele waarde. Daarom heb ik er een gedicht over geschreven in mijn Baardwijks dialect. Ik laat de koe iets roepen naar het (ook al oude) torentje van het gebouw van Noord-Braband Verzekeringen aan de overkant van de straat."
Hé torentje hé makker
Hier roept den aawe koeiekop
In Bork komt de zon al op
Wor onderhaand ies wakker
Nou kan ik oe nog wekke
Mer dè zal nie lang mir dure
Al eeuwig zijn we bure
Mer ze laote me verrekke
Nog ene leste loei
Dan lig ik op de vuilniskar
Houdoe jonge, de groete war
Van un aawe zieke koei
Links de kop aan de gevel. Rechts twee foto's van de staat van het onderhoud.
Ferdi: "Deze foto is van oost naar west genomen. Dit keer praat de koe tegen het leeuwke op het dak 5 huizen verder. Het kleine zwart-witfotootje is van onze Schotse bevrijders (van west naar oost) daar zie je het torentje waar de koe afscheid van neemt in het vorige gedichtje."
