De liefde voor taal is bij Ramon de Louw al vroeg begonnen. Zijn eerste publicatie is een onbedoeld vervreemdend gedicht in het maandelijks schoolblaadje van de katholieke lagere school in Geldrop. Hij wist toen nog niet dat die liefde hem naar Tilburg zou brengen waar hij zicht verdiept in de taal en letterkunde en het schopt tot hoofdredacteur van het faculteitsblad. Hij leert er schrijven, interviewen en polemiseren.
Na zijn studie belandt hij in het ritme van het werkmansleven totdat het taalvirus weer opvlamt. Hij start met twee geloofsgenoten de folkband Vandiekomsa en legt zich toe op teksten over de liefde, kiepen en andere kleurrijke figuren. Dat alles in onze mooie Brabantse taal welteverstaan!
Tekst loopt door onder foto.
Vandiekomsa bracht hem al op vele plaatsen, van muziekcafés tot festivals als Mundial en Paaspop, en de combinatie muziek en taal blijft nog altijd boeien. Toch lonkt ook het journalistieke: als podcastmaker heeft hij in ‘Brasserie Brabant’ aandacht voor de grensoverschrijdende historie en toekomst van Brabant.
Zijn motto? Het Brabants moet blijven. Zowel als taal, maar zeker als levenshouding. De lage landen hebben de Brabanders nog hard nodig. En in de werkgroep zal hij die visie dan ook met passie, en flink wat relativering neerzetten.
