In deze rubriek wordt iemand met een passie voor het Brabants voorgesteld.
Ik zijn ’n Berregse, diepgeworteld in Bergen op Zoom. ’t Berregs is ’n echt stadsdiejalekt. Ik praat zoveul mogelek Berregs, tege m’n man (ok ’n gebore n’en getoge Berregenèèr) en tege n’onze kinders. Zullie verstaan ’t wel, mar prate n’t zellef nie, jammer genogt. Ok in de (schòòn)femilie en mè vrinde n’onder mekaar wor t’r in ’t diejalekt geprat. Netuurlek ken ik ok Nederlans prate, mar as ‘t ken dan schakel ik medéén over naar ‘t Berregs.
Diejalekt klink vertrouwd. ’t Klink gemoedeleker as Nederlans. Zellef denk ik da’k goed te verstaan zijn, mar as buitestaanders vragend kijke dan weet ik genogt.
Ok al zijn mense lang uit Berrege weg of spreke ze Standaard Nederlans, ik oor medéén dasse uit Berrege komme. Da kredd’r nie uit.
Berrege n’is ’n mooie, iestoriese, ouwe stad mè d’n rijke geschiedenis en veul monumente n’en dèèr is ’t diejalekt d’r één van.
Ier voel ik me tuis, of zoas z’t in ’t Berregs zo mooi kenne zegge, ‘ier zijn ik van m’n eige’.
Tekst loopt door onder foto.
Sins 1995 organiseer ’t diejalektgenòòtschap uit Berrege ’n Berregs Diktee en ik dee mee. Medéén was ik ‘r éélemaal entoezjast over en was ielek jaar van de pertij. In 2001 vroge ze of ik bij ’t diejalektgenòòtschap wilde komme n’en sinsdien maak ik déél uit van Dialectgenootschap De Berregse Kamer. Mè d’t genòòtschap organisere me (nog steeds) ’t Berregs Diktee en bijéénkomste n’in en over ’t diejalekt voor onze Vrinde n’en belangstellende.
Ik zit in de redaksie bij ’t make van boeke n’over ’t Berregs diejalekt zoas ’t Bergs Woordenboek, ’t Berregs Spreekwoorde/gezegdeboek, ’t boek mè Bijname n’uit Berrege en resentelek ebbeme n’n Berregs voorleesboek gemakt mè ver’ale vor kinders in de leeftijd van 4 tot 10 jaar.
Op de Facebookpagina van De Berregse Kamer stel ik ’n aantal kere per week aan onze volgers ’n vraag of ze woorde/uitdrukkinge kenne. En, ’n aantal keer per jaar maak ik de Nuuwsbrief in ’t Berregs voor onze vrinde. Me zijn ok mede-organisator van ’t West-Brabants Dialectcafé.
Ik zijn twee termijne voorzitter gewist en de leste jare sikkeretares van ‘t diejalektgenòòtschap.
Vor ’t Brabants Boekske schrijf ik ver’ale en bij Omroep Brabant ebbik meegewerrekt aan ’n diejalektpergramma.
Ier moes ik wel eve n’over naardenke, mar ik kies vor: Kul/kulleke. Kul zegde tege n’n volwassene. Mééstal wor ’t aardeg, lief gebrukt. ‘Ee kul, oewist, wa leuteg da’k oe zien.’
Kulleke zegde tege n’of over ‘n kind. Da ken zowel ’n meske n’as ’n jonge zijn. ‘Ee kulleke, luste gij ’n bolleke (snoepje)?’ ‘Da kulleke van Janse n’is awwir 6 jaar!’
Deur deze medèrrene, gemakkeleke n’en snelle menier van kommenieseere kend’éél veul mense bereike n’in Brabant, mar ok dèèrbuite. Wereldwijd kenne Brabanders zo mè mekaar in ketakt blijve. Da’s toch stikgèèf!
Bezoek hier de website van Dialectgenootschap De Berregse Kamer.
Kende gullie al... is een terugkerende rubriek van de online gemeenschap Brabanders en hun Taal waarin iemand met passie voor het Brabants wordt voorgesteld. Klik hier voor meer informatie over Brabanders en hun Taal.
