In deze rubriek wordt iemand met een passie voor het Brabants voorgesteld.
Het Brabants dialect betekent voor mij thuiskomen. Ik ben geboren aan de Langstraat en verhuisde op twaalfjarige leeftijd naar Gemert in de Peel. Als tiener bracht ik veel tijd door op mijn skateboard in en rond Eindhoven, ik studeerde aan de kunstacademie in Den Bosch en als twintiger reisde ik de gehele wereld rond, maar ik kwam altijd weer terug naar de Peel en door de jaren raakte ik vergroeid met deze streek, de rust, de ruimte en de horizon. Door al dat rondzwerven ben ik mijn streektaal een beetje verloren. Voorheen noemde ik mijn dialect dan ook wel eens het algemeen beschaafd Brabants. Maar of ik nu in de buurt van Tilburg en Breda kom, waar nog steeds veel familie van me woont, in Eindhoven of in Den Bosch. De verschillende dialecten binnen het Brabants geven mij het gevoel dat ik thuiskom.
Tekst loopt door onder de foto.
Martijn Kuijten. Foto Ellen Jeurissen.
Daarnaast begon ik vijventwintig jaar geleden met het schrijven van liedjes in het Engels, maar ik merkte door de jaren dat ik steeds meer schreef als een soort van toeschouwer. Toen ik vervolgens voor een project één van m’n liedjes in het Brabants vertaalde merkte ik dat er meteen veel meer gevoel in de woorden zat.
Ik merk dat ik als liedjesschrijver, vooral persoonlijke onderwerpen, veel intenser beleef in het Brabants. Ik denk dan ook dat woorden in de taal waarin je bent opgegroeid de meeste emotionele lading bezitten en omdat zang heel dicht bij je gevoel ligt is dit naar mijn mening vaak ook hoorbaar als je zingt in je moedertaal. Het zorgt er voor mij in ieder geval voor dat ik woord en melodie keuzes in het Brabants veel meer op gevoelsniveau maak.
Dit is dan ook de reden dat ik in 2011 begon met het schrijven van liedjes in het Brabants voor mijn toenmalige band Op zoek naar Johan. We speelde door heel Nederland in cafés, theaters, huiskamers en op festivals. In 2023 bracht ik mijn eerste soloalbum uit als Onze Martinus. Met een aantal hele persoonlijke liedjes. En in datzelfde jaar maakte ik samen met Björn van der Doelen en Ruud van den Boogaard een album en een televisieserie voor Omroep Brabant genaamd Vergane Glorie. Een verzameling liedjes over Brabantse antihelden. Een ode aan de verstoteling, de onaangepaste, tegendraadse, kleurrijke en eigengereide figuren uit onze mooie provincie. Met dit gelijknamige theaterprogramma en mijn eigen persoonlijke werk speel ik momenteel in theaters door heel Brabant.
'Ge wit ooit nooit nie'
Onze Martinus, "Woar is de tijd gebleven"
Onze Martinus, "Liever"
Onze Martinus, "Oh had ik maar"
Kende gullie al... is een terugkerende rubriek van de online gemeenschap Brabanders en hun Taal waarin iemand met passie voor het Brabants wordt voorgesteld. Klik hier voor meer informatie over Brabanders en hun Taal.
