Een van de hardnekkigste misverstanden over de Brabantse dialecten is dat het ‘verbasteringen’ van het Nederlands zouden zijn, verkeerd uitgesproken varianten van wat we op school leren. Dat is de grootste flauwekul. De Brabantse dialecten en het Nederlands kun je zien als zussen: ze hebben dezelfde moeder - en zussen zijn geen verbasteringen van elkaar.
Middelnederlands
Het Brabants en het Nederlands stammen allebei af van het Middelnederlands. Dat is een term voor de dialecten van de late middeleeuwen (1150-1500). Toen werd er in de verschillende regio’s van ons land al anders gesproken.
Op sommige plekken schreven ze bijvoorbeeld si heet en op andere si hevet, twee manieren om ‘zij heeft’ te zeggen. Het Hollandse si hevet veranderde in de loop der eeuwen in zij heeft. Dat werd uiteindelijk als Algemeen Beschaafd Nederlands bestempeld – tegenwoordig zeggen we liever Standaardnederlands. De standaardtaal werd immers in het gewest Holland ontwikkeld.
Uit si heet groeiden allerlei verschillende Brabantse vormen, zoals heet, hi en ee. Die hadden simpelweg de pech dat ze geen standaardtaal werden.
Haden
Zo’n zelfde verschil was er tussen het middeleeuws Brabantse wi haden (ook wel aden) en het Hollandse wi hadden. In de afbeelding zie je welke woorden daaruit zijn gekomen.
