Door Marianne Eijkens-Maes
Onlangs maakte ik op een zonnige dag een tocht langs verschillende Brabantse dorpen. Zo kom je op onbekende plekjes, terwijl je in het buitenland reeds allerlei steden hebt bezocht. Dat is kwalijk te noemen, want bij nader inzien is er toch niets mooier dan het Brabantse landschap.
De uitgestrekte weilanden geven je een gevoel van vrijheid. De vele grazende koeien, zo oer Hollands, een lust voor het oog en voor mij bestaat er geen mooier dier dan onze eigen koe. Op warme dagen liggen ze met tientallen bij elkaar onder de bomen om de schaduw op te zoeken.
Dat viel mij al een paar keer op, en het zette mij aan het denken. Wat doet een koe zo de hele dag? Lopen, grazen, snuffelen, ontlasten, liggen…. En toch heb ik het idee dat ze zich niet vervelen. En slim…… jawel, ze bedachten het zelf dat het in de schaduw minder warm is dan midden in de wei.
Ik heb gelezen dat Noord-Brabant zelfs de slimste regio ter wereld is, en waarbij N-B staat voor “Nergens Beter”.
Maar verder met onze tocht.
Inmiddels zijn we op een dijk beland en zien in de verte een prachtige molen in werking. De wieken draaien vrolijk rond en een paar toeristen maken er foto’s van. We onderbreken even voor een kopje koffie met een Brabants worstenbroodje en genieten van het uitzicht. Als we weer vertrekken roept de uitbater ons nog een “houdoe” na. Ook weer zoiets, het dialect, er zijn er velen te noemen en ik hou ervan. Kenmerkend is vooral de zachte G, iets om trots op te zijn, en je houdt het je hele leven bij je, daar kom je niet vanaf en dat wil je ook niet. Ook hier, heb ik mij laten vertellen, staat de G voor goeiedag, gezellig, gemoedelijk, gul, gastvrij en groots.
In de verte zien we een rij bomen, zeker wel 25 op een rij. Indrukwekkend hoeveel verschillende boomsoorten er in Brabant zijn, prachtig. We zien de stuifduinen, een belangrijk onderdeel van het Brabantse landschap, maar ook kastelen, heidegebieden, bossen en vennen. Wat is Brabant toch rijk aan natuurschoon. De landschappen zijn al eeuwenlang gezichtsbepalend aan deze streek, en het is allemaal teveel om op te noemen.
We zijn toe aan een lunch. Op een terras aan het water van de Biesbosch gaan we voor de balkenbrei. Overheerlijk. Maar tegelijkertijd genieten we van het prachtige uitzicht.
Weer verder.
We komen langs meanderende beekjes waar Brabant zo rijk aan is, en we gaan op een bènkske zitten, die door heel de stad Tilburg verspreid staan. Ze worden “Social Sofa’s” genoemd.
Uiteindelijk strijken we neer in een stukje ongerepte natuur vlakbij Den Bosch en we sluiten deze heerlijk dag af met een Bossche bol en een schrobbelèr.
Het was verrukkelijk.
