Door Marianne Eijkens-Maes
Sjaak, mènnen buurman, is bij de Hèrmenie, al zo lang azzik em kèn.
Hij is al en bietje op leeftèèd, mar hij doeget toch nog mar steeds.
Hij wil òk gèère ene keer van hèùs, want aaltij op ene stoel blèève zitt bij hullie Mien, dè willie ok nie ok nie.
Hij spult mistal de gròote trom, mar hij maag ok wellis op de saksefoon speule. Dè kannie ôk goed, zeetie.
Hij wòrdt òk dikkels gevraogd vur de klarrinet, jè, hij is van veul mèrte tèùs.
Ze noemen em zôo gezeet ene muuzikaole vènt.
En daor gaotie frêet op, òk nogges.
Èlke week gaotie aaltij wir gèère nòr de rippetiesie.
Dè is in et kulterêêl sentrum, en gêef èndje meej de fiets.
Hij nimt dan zen matterieaol meej, zen bladmeziek èn zôo ammòl.
Hij löstert goed nór den dieriegent en kèkt presies hoe dettie de maot slao.
Asse klaor zèn meej rippeteren dan gaotie aaltij nog wè drinke en un bietje nòpraote over teen en taander.
Mar vurral zörrege dèttie genoeg glòskes bier nòr binnen wèèrekt.
Daornao gaotie wir nòr hèùs en heetie ennen fèène en plezaanten aovent gehad.
Ik zeej al dèttie meej de fiets gao en meej zen instrument aachterop.
Mar meej un glòske op gao dè nie zôo hendig mir èn issie welles gevalle….mar jè….dè heettie er wèl vur over, èn paor blaauw plèkke vintie dörrom nie èèrig.
En zôo gao dè elke week meej hum.
Dès tòch schôon war..!!
